Beschrijving

Bron: Julie Pluymers, A Spottified kennel

 

Algemeen uitzicht

Voor een uitgebreide beschrijving van hun uiterlijk, verwijs ik u naar de rasstandaard.

 

In het algemeen kan gezegd worden dat de dalmatiër een middelgrote tot grote hond is. Hij is atletisch en sterk. Hij mag geen zware noch fragiele indruk geven. Hij is gebouwd om urenlang te kunnen lopen en heeft dus een uitstekende conditie. Hiervoor heeft hij genoeg borstruimte nodig en stevige poten.

 

De dalmatiër is iets langer dan dat hij hoog is en oogt edel met een lange doch gespierde hals. Ze hebben een mooi gevormd hoofd waarbij de snoet even lang is als de schedel. Het hoofd en hals zijn vrij van rimpels en huidplooien.

Het meest opvallende is natuurlijk het vlekkenpatroon. Een dalmatiër heeft zwarte of bruine vlekken die verdeeld zijn over het hele lichaam. Deze vlekken zijn ongeveer allemaal even groot op het lichaam en iets kleiner op de poten, hoofd en staart. Sommige dalmatiërs hebben één grotere vlek, vaak op het hoofd. Dit wordt een patch of kopvlek genoemd, wanneer deze rond het oog zit wordt ook de term monocle gebruikt. Dit is eigenlijk een kleurfout. Dalmatiërs worden helemaal wit geboren en krijgen hun vlekken pas na enkele dagen. De patches zijn echter al bij de geboorte aanwezig. Deze honden zijn voor de rest even gezond en lief als honden zonder deze 'kleurfout'. Vaak worden deze honden net het eerst uitgekozen uit een nest omdat het er zo leuk uitziet. In landen zoals België en Nederland worden honden met patches uitgesloten voor de fokkerij, maar in andere landen, zoals Duitsland, worden ze opnieuw toegelaten in de fokkerij om de genenpoel groot te houden.

 

Karakter

Ze zijn echte gezinsleden die overal bij betrokken willen zijn en van aandacht houden. Zet ze dus zeker niet apart of buiten in een kennel! Ze willen gewoon bij hun mensen zijn en laten dit duidelijk merken. Het is dan ook geen ras dat je dagelijks een hele dag alleen kan laten.

 

Het zijn zeer vrolijke, energierijke honden met een goed gevoel voor humor en soms een beetje eigenwijs. Ze zijn zeer aanhankelijk en ook al wegen ze rond de 30 kg als volwassen hond, ze kruipen nog steeds graag op schoot om aangehaald te worden.

 

Bovendien kan een dalmatiër glimlachen, wat hen nog iets extra menselijks geeft!

 

Oost-Indisch doof

Of je dalmatiër nu beiderzijds horend of éénzijdig doof is, hij kan ook ten alle tijde Oost-Indisch doof zijn! Ze horen enkel hetgeen hun goed uitkomt.

 

Opvoeding

Er wordt nog heel vaak gezegd dat je een dalmatiër niet kan opvoeden. Niets is echter minder waar. Een dalmatiër is een zeer intelligente hond die snel leert. Hij is dermate slim dat je hem snel gaat vervelen als je steeds opnieuw dezelfde oefening vraagt. Hierdoor kan hij weigeren een commando uit te voeren. Je moet dus zorgen dat er veel afwisseling zit tussen de oefeningen en hem de hemel in prijzen als hij het goed doet. Toch kan je met geduld en veel beloningen ook met dalmatiërs deelnemen aan gehoorzaamheidswedstrijden.

 

Uitvoerig belonen werkt het best bij hen, straffen en een harde hand zijn uit den boze.

 

Je kan dus zeggen dat je een dalmatiër alles kan aanleren, zolang je het leuk houdt. Ze leren echter ook snel verkeerde dingen aan, dus consequent opvoeden vanaf de eerste dag is belangrijk. Je mag tenslotte niet vergeten dat ze uitgroeien tot krachtige gespierde honden. Leer ze dus van puppy af aan dat ze niet mogen trekken aan de leiband., al is dit gemakkelijker gezegd als gedaan met een dalmatiër. Dus als je denkt geen trekkende dalmatiër tegen te kunnen houden, kies dan voor een ander ras, want er gaan wel altijd momenten komen dat hij wel eens trekt.

 

Haartjes

Het enige grote minpunt aan een dalmatiër zijn de witte haartjes. Ze verharen een heel jaar door en die kleine witte haartjes blijven overal in je kledij steken. Ook in huis kom je ze overal tegen, dus of je ziet het door de vingers of je zal wat vaker met de stofzuiger moeten rond gaan.

 

Verder zijn ze wel zelfreinigend. Als ze vuil zijn van een wandeling, laat je ze opdrogen. Eenmaal droog ligt het vuil daar waar ze geslapen hebben of kan je het er snel af wrijven met een handdoek en ze zijn weer mooi wit.

 

Beweging

Dalmatiërs hebben een onuitputtelijke conditie en moeten hun energie op één of andere manier kwijt. Een paar keer per dag een ommetje maken aan de leiband is echt niet genoeg voor ze. Ze moeten volledig los kunnen lopen om sprintjes te kunnen trekken, geurtjes op te snuiven, als gekken rond te springen...

 

Je moet echt iets doen met hen om aan hun behoefte tegemoet te komen. Lange wandelingen, apporteren, fietsen, naast het paard lopen... Je kan ook een sport met ze gaan doen zoals agility, dogdance, fly-ball of canicross.

 

Als je dalmatiër voldoende zijn energie genoeg kwijt kan door lichaamsbeweging, zal hij in huis rustig zijn. Als hij daarentegen te weinig beweging krijgt, kan hij uit verveling wat drukker zijn en sommigen kunnen dan zelfs gaan slopen in huis.

 

Andere dieren

Dalmatiërs zijn sociale dieren en kunnen goed overweg met andere dieren en honden, mits ze dat zo aangeleerd hebben. Dalmatiërs kunnen heel goed overweg met paarden en zijn heel graag bij hen in de buurt zonder enige drang te willen drijven of opjagen, wat bij herders nogal eens het geval kan zijn. Ze hebben namelijk een gezamenlijk verleden met paarden. Toen werden dalmatiërs in stallen gehouden om de paarden te beschermen en liepen ze mee naast de koets. Ze kunnen heel gemakkelijk naast het paard lopen op wandeling en zijn hier dol op! Sommige reuen kunnen naar andere reuen wat dominant zijn, maar als je ze jong leert om sociaal te zijn, is dit heel goed te doen.

 

Kleur: BB, Bb, bb, lemon, patchen, blauwe ogen

De toegelaten kleuren van dalmatiërs zijn bruin en zwart. De twee kleuren mogen niet op één hond voorkomen. Een bruine of leverkleurige dalmatiër heeft een bruine neus en amberkleurige ogen. Een zwarte dalmatiër heeft een zwarte neus en donkere ogen. De zwarte kleur is dominant ten opzichte van bruin. Het allel voor de kleur bruin is de letter b en is recessief tov het allel “niet-bruin”- B. Een bruine dalmatiër is dus bijgevolg bb. Een zwarte dalmatiër kan Bb zijn, maar even goed BB. Een Bb of heterozygote dalmatiër is steeds zwart, maar is drager van de bruine kleur en kan in combinatie met een andere Bb of bb dalmatiër zowel zwarte als bruine de nakomelingen geven. Een dalmatiër die homozygoot BB is, is ook zwart, maar zal enkel en alleen zwarte nakomelingen geven. Want er wordt sowieso een B of “niet-bruin” allel doorgegeven.

 

Er zijn bestaan ook kleurfouten. Zo heb je de kleur lemon, dat zijn heel licht bruine tot gelige vlekken of ook honden die tri-color zijn. Deze honden hebben stippen van verschillende kleuren. Het spreekt vanzelf dat met deze honden niet mag gefokt worden. Op de lemon kleur kan ook getest worden, dan weet je of de hond drager is van het lemongen. Twee dragers van de lemon kleur kunnen dus een lemon pup geven, zelfs als beide ouders zwart en/of bruin zijn.

 

Zoals eerder aangegeven zijn patchen, kopvlekken of monocles grotere vlekken die al vanaf de geboorte aanwezig zijn. In sommige landen mag er gefokt worden met patchen, om de genenpoel te vergroten, in andere landen, waaronder België, is dit niet toegestaan.

 

Sommige dalmatiërs hebben één of twee blauwe ogen. Deze honden worden uitgesloten voor de fokkerij, omdat gebleken is dat blauwe ogen vaak gepaard gaan met doofheid.

 

LUA

Omdat dalmatiërs een andere nierwerking hebben als andere rassen, kunnen ze last krijgen van blaasgruis. Dit kan problemen veroorzaken als de gevormde kristallen niet uitgeplast kunnen worden. Een gewone dalmatiër is HUA (High Urine Acid), een tijd geleden zijn sommige fokkers begonnen met een programma om deze kristalvorming tegen te gaan. Dat deden ze door de invoer van pointers in het ras. Hierdoor werden ongeveer de helft van de pups geboren met een andere nierwerking namelijk LUA (Low Urine Acid). Deze pups hebben geen last van blaasgruis. Voor een uitgebreide uitleg, verwijs ik naar de rubriek gezondheid.